Polislerden kaçmak için bir oğul ve babası, engelli genç yetişkinler için bir yaz kampına sığınır ve burada bir sakin ve onun eğitmeni gibi davranırlar. Sorunların başlangıcı ve onları sonsuza dek değiştirecek harika bir insan deneyimi.. Artus, zihinsel engelli insanların hayal gücünden ve enerjisinden her zaman etkilenmiştir ve bunu ekranda gerçekten göstermek istemiştir. Le huitième jour (1996) ile büyülenmişti ve o sırada kapının sonunda açıldığını düşünmüştü, ancak ona hemen ardından kapanmış gibi geldi. Bu filmin yapımı sırasında, insanların ona "var olduklarını biliyoruz; onları göstermeye gerek yok!" demesiyle çok fazla olumsuzlukla yüzleşmek zorunda kaldı ve bu da motivasyonunu daha da güçlendirdi.. Marc, arabada Alice’e biraz müzik açıp açamayacağını sorar ve Alice cevap verdiğinde telefonunda saat 10:07’dir. Marc müziği açtığında arkasındaki saat 1:04’ü gösterir. Üstüne üstlük, birkaç sahne sonra, saat aniden 1:05’ten 1:08’e geçiyor. La grande semaine: Episode #1.6 (2024)’de referans alınmıştır. Love in PortofinoMüzik: Fred Buscaglioneİtalyanca sözler: Leo ChiossoFransızca sözler: Jacques LarueDalida tarafından seslendirilmiştir. Bu filmi hiçbir beklentim olmadan uçakta izlemeye karar verdim ama iyi ki izlemişim. Bir filmin beni bu kadar güldürmesi uzun zaman olmuştu. Uçakta olduğum için gülmemi bastırmak zorunda kaldım ama içimden kahkahalar atıyordum! İzlemesi ne büyük bir keyifti. Oyuncular çok samimi ve sevimli. Özellikle güzel Fransız kırsalında geçtiği için Fransız kültürüne aşina olanlara daha çok hitap edebilir. Film ayrıca, 'biraz ekstra bir şeye sahip olanlarla çalışan ve onlara bakan insanları düşünmenizi sağlıyor. Haberlerdeki acıları unutun, bu filmi ailenizle birlikte izleyin ve keyfini çıkarın!"